เค่อเซี่ยน - จุดพักม้า
จากจุดพักม้าสู่เรือนพักนักจักรยานไต่เทือกหิมะ
-------
โรงแรมที่พักระหว่างทางไต่หิมะ ที่ชูสง Shusong ก่อนจะขึ้นยอดไป๋าหม่าและเต๋อชิง มีชื่อว่า 滇藏客栈 เตี้ยนจางเค่อเซี่ยน แปลเป็นอังกฤษ Dianzang Inn
คำว่า เค่อเซี่ยน ไม่ค่อยมีผู้ประกอบการโรงแรมใช้กัน ในบริบทปัจจุบันก็แค่ Inn หรือ Guesthouse สะท้อนระดับความสะดวกสบายของสถานบริการนั้นๆ แต่ก็โอเคนะ เขามีตึกสองชั้น ห้องพักมีน้ำอุ่น มีผ้าห่มไฟฟ้า และชักโครกแบบนั่ง ทันสมัยทีเดียว
ผมประทับใจที่นี่ เพราะที่นี่มีเรื่องเล่ายาวนาน เป็น พิพิธภัณฑ์นักเดินทางที่ยังมีชีวิตและปูถมไปด้วย story
เค่อเซี่ยน ที่แปลว่าจุดพักม้าของที่นี่ไม่ได้แค่ Inn หรือ Guesthouse หากแต่มันเชื่อมโยงกับจุดพักม้า-เส้นทางสายชาม้าต่างโบราณจริงๆ
----------
สมัยโบราณไม่มีโรงแรม ยิ่งเส้นทางไกลๆ อย่างทางสายไหมข้ามทะเลทราย หรือ ทางสายชาม้าต่าง ไต่ขึ้นไปทิเบตใช้เวลาเป็นเดือนๆ เหล่านักเดินทางจะมีจุดแวะพักประจำ เกิดมีจุดพักม้า
จุดพักม้า ภาษาจีนเรียก เค่อเซี่ยน 客栈
นักอ่านนิยายกำลังภายในคงคุ้นเคยกับคำๆ นี้ สามารถจินตนาการออกว่ามันต่างจากโรงเตี๊ยม (ร้านอาหารระหว่างทางที่มีที่พัก) คำศัพท์เกี่ยวกับโรงแรมในภาษาจีนปัจจุบัน ผูกอาหารกับที่พักเอาไว้ด้วยกัน / 酒店 (jiǔdiàn) จิ่วเตี้ยน จิ่วแปลว่าเหล้า / 饭店 (fàndiàn) ฟ่านเตี้ยน ฟ่านแปลว่ามื้อข้าว รวมกันแล้ว หมายถึง hotel ในปัจจุบัน
เค่อเซี่ยน จุดพักม้าตามเส้นทางสายชาม้าต่างก็คงมีตลอดรายทางตั้งแต่ลี่เจียงขึ้นไปทิเบตแต่ยุคโบราณ ตั้งอยู่ตามพิกัดชุมชนและระยะทางเดิน
ที่พักที่เราพัก มีร่องรอยแบบโบราณที่ว่าด้วย
--------
ห้องนอนรวมหัวชนกัน
คณะชาวเผ่าจักรยาน MC ที่นำโดยเสือเทา วัชระ เคยมาพักที่นี่ก่อนแล้ว ตั้งแต่ปี 2015 ต่อ 2016
เมื่อไปถึงที่นั่นสมาชิกเก่าแก่ที่เคยมาคราวก่อนถึงกับงง เพราะอาคารเปลี่ยนไป เป็นตึกสีขาว ... ยุคโน้นเป็นเรือนไม้สองชั้นแบบทิเบต มีโถงกลาง ห้องพักนอนรวม มีเตาผิงไฟตรงกลาง แบบเดียวกับจุดพักม้าโบราณนอนกัน
แต่ที่จริง มันไม่ได้เปลี่ยนไปทั้งหมด !
เจ้าของเค่อเซี่ยนได้สร้างอาคารหลังใหม่ด้านขวา และก่อสร้างหน้ากากอาคารส่วนหน้าครอบเรือนไม้หลังเก่าไว้ ตรงกลาง
----------
ผมเข้าไปด้านในอาคารเก่าด้วยความตื่นเต้น บอกตามตรงว่าไม่รู้เรื่องราว story ที่นี่มาก่อน จึงตะลึงกับการตกแต่งภายในที่มีป้ายชื่อทีมจักรยาน เสือจักรยาน อะไรที่เกี่ยวกับจักรยานแขวนไว้เต็มไปหมดในโถง
พี่วัช กวักมือให้ผมขึ้นไปชั้นบน ไปดูห้องนอนแบบเก่า ...โอ นี่คือห้องพักรวมแบบดั้งเดิม ยกพื้นที่นอนเป็นสี่เหลี่ยมล้อมรอบลานเตาไฟ แล้วนอนรวมแบบหัวชนกัน
ชาวคณะเราเมื่อสิบปีก่อนก็เคยนอนกันแบบนี้
ตามผนังทุกจุดมีลายเซ็นต์มีอักษรจารึกประทับไว้ ใคร/กลุ่มใด/ชื่ออะไร ที่เคยมาพัก จนแทบไม่มีเหลือที่ว่าง
นี่ล่ะครับคือ story ที่หนักแน่นของเรือนพัก เตี้ยนจางเค่อเซี่ยน
เพราะเกือบทั้งหมดที่ลงนามไว้ เป็นนักจักรยาน กลุ่มนักปั่น คาราวานคณะปั่น ที่มุ่งหน้าไปทิเบต เข้าพักและฝากรอยเท้ารอยมือจารึกไว้
เป็นพันๆ รายชื่อ...พันๆ เรื่องราวของนักปั่นเส้นทางหิมะ
ที่นี่แปรสภาพจากจุดพักม้าแบบโบราณ มาเป็น จุดแวะพักที่นักจักรยานเส้นทางสายหิมะแทบทุกคนต้องมาเช็คอิน
มีชื่อเสียงในแวดวงจักรยานไปทั่วทั้งโลกแล้วกระมัง
-----
ผมได้เห็นป้ายแบนเนอร์ MC Mekong Challenge ของพวกเราที่แปะไว้ ตั้งแต่สิบปีก่อน
รอบนี้หัวหน้าเผ่าเรา รู้ขนบประเพณีของเค่อเซี่ยนนักปั่นสายหิมะแล้ว จึงเตรียมป้ายแบนเนอร์ขนาดใหญ่กว่าเดิมไว้แขวนที่ลูกกรงโถงใหญ่ และเตรียมพระบูชาองค์เล็กมอบให้เจ้าของสถานที่ ซึ่งจดจำพวกเราได้
ผมกับพี่วัชได้ขึ้นไปแขวนป้าย 2025 ของพวกเรา บันทึกความทรงจำฝากไว้ อีกปีหนึ่ง... มันเท่ดี ป้ายไทย ในท่ามกลางป้ายประทับของนักปั่นทั่วโลก ในเรือนพักเล็กๆ ริมทาง ที่คนนอกวงการไม่รู้
คาราวานม้า กับ คาราวานจักรยาน ต้องมีจุดแวะพักประจำของตนเอง
--------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น