社 = เสื้อ

社 = เสื้อ

อาจารย์เจียแยนจอง ชี้ว่า เสื้อ (ผีอารักษ์)ของคนไทนั้น มาจากจีน
อักษร 社 จีนโบราณออกเสียงว่า เซ่อ

เอาอักษรมาเพื่อผู้สนใจค้นต่อครับ ผมไม่ชำนาญภาษาจีน แค่ลอกมาแปะ

ประวัติศาสตร์จีนโบราณบอกว่าประเพณีไหว้เซ่อ ผีบรรพชนตั้งแต่สามพันปีมาแล้ว มีทั้งเซ่อท้องถิ่น เซ่อราชการราชสำนัก เมื่อชนเผ่าพูดภาษาไทแถบกวางสีกวางตุ้งใกล้ชิดกับวัฒนธรรมจีนมากขึ้น ก็รับเอาธรรมเนียมผีอารักษ์นี้ไว้ ในนาม "เสื้อ"

สิบสองปันนา ก็มีเสื้อบ้าน เสื้อเมือง ไม่รู้ลอกล้านนาหรือล้านนาลอกมาอีกทอด

เจ้าบ้านตายเป็นเสื้อบ้าน เจ้าเมืองตายเป็นเสื้อเมือง

แต่ก็ไม่ได้หมายถึง เจ้าบ้าน (นายบ้าน/พ่อแคว่น) ทุกคนจะได้รับยกย่องขึ้นนะ เช่นเดียวกับเจ้าเมืองที่มีอิทธิฤทธิ์บารมีเท่านั้นที่จะได้เป็นเสื้อเมือง ที่สิบสองปันนามีทั้ง เสื้อเมืองเชียงรุ่ง เป็นเสื้อเมืองราชสำนัก และเสื้อเมือง (หัวเมืองต่างๆ)

นี่ก็แบบเดียวกับทางฉาน ทางพม่า มีนัตบ้าน นัตเมือง ... ใครที่มีอิทธิฤทธิ์มากตายไปก็ได้ยกขึ้นเป็นนัต ท้าวเมกุ กษัตริย์เชียงใหม่ที่เสียแก่บุเรงนองถูกเอาตัวไปอยู่โน่น ตายไปคนพม่าก็ยกขึ้นเป็นนัตใหญ่ ระดับผีประเทศ

จะว่าไปความเชื่อของอารยธรรมจีนแฝงมากับความเชื่อชนเผ่าพูดภาษาไทมาก่อนอินเดียด้วยซ้ำ แถนน่ะความเชื่อชนเผ่า แต่ชื่อขอยืมมาจากจีนหรือเปล่า ? ขวัญก็น่าจะด้วย อาจารย์เจียก็เคยเขียนไว้วันหลังมาเล่า

แต่เมื่อคนไทมาสวมเข้ากับขอมมอญทวาราวดีข้่างล่างนี่ ก็เกิด indianization กลายเป็นความเชื่อหลัก

โองการแช่งน้ำรุ่นแรก ๆ คือการรับของใหม่แบบยังไม่เต็มสูบ จึงมีรากเหง้าความเชื่อเดิมๆ คำไทเดิมๆ ผีปู่ผีแมน มาปนกับเทวะเขาพระสุเมรุ จิตร ภูมิศักดิ์ สนใจประเด็นชนชั้นและหาความหมายศัพท์ของโองการแช่งน้ำ ส่วนผมไม่สนแบบนั้น ผมชอบแหวกหารากเหง้าเดิม ไทเดิม ความเชื่อเดิม ที่ยังฝังอยู่ในท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงใหญ่ของ Indianiztion จักรวาลฮินดู